"طلاق در میان جراحان و سایر پزشکان در ایالات متحده"

"طلاق در میان جراحان و سایر پزشکان در ایالات متحده"

این مطالعه به بررسی شیوع طلاق در میان جراحان ایالات متحده در مقایسه با پزشکان غیرجراح و جمعیت عمومی می‌پردازد و از داده‌های نظرسنجی جامعه آمریکا در سال‌های 2017 تا 2021 استفاده کرده است. در یک تحلیل مقطعی شامل 3,171 جراح، 51,660 پزشک غیرجراح و 12.2 میلیون بزرگسال، مشخص شد که جراحان احتمال تنظیم‌شده طلاق 22 درصد بیشتری نسبت به پزشکان غیرجراح دارند (21.8٪ در مقابل 18.7٪)، هرچند هر دو گروه کمتر از جمعیت عمومی طلاق می‌گیرند (26.8٪). تحلیل زیرگروه‌ها نشان داد که این اختلاف برای جراحان مرد (22.6٪ در مقابل 18.9٪) و جراحان سفیدپوست (22.4٪ در مقابل 19.1٪) و آسیایی (12.0٪ در مقابل 8.1٪) معنی‌دار بوده است، اما در مورد جراحان زن یا جراحان سیاه‌پوست/دیگر نژادها چنین نبوده است. با کنترل عوامل سن، درآمد، ساعت‌های کاری و عوامل خانوادگی، تفاوت باقیمانده نشان می‌دهد که استرس‌های منحصر به فرد حرفه جراحی – مانند فرسودگی شغلی، ساعات غیرقابل پیش‌بینی و عدم تعادل کار-زندگی – به ناپایداری زناشویی کمک می‌کنند. قابل توجه است که جراحان ساعت‌های کاری بیشتری داشتند (51 ساعت در هفته در مقابل 45.6 ساعت) و درآمد بالاتری داشتند، اما این عوامل به تنهایی نمی‌توانستند خطر افزایش یافته طلاق را توضیح دهند.

یافته‌ها چالش‌های سیستمیک در حرفه جراحی را برجسته می‌کنند که ممکن است روابط زناشویی را تحت فشار قرار دهند، حتی اگر پزشکان به طور کلی کمتر از جمعیت عمومی طلاق بگیرند.

محدودیت‌های این مطالعه شامل وابستگی به داده‌های خودگزارش‌دهی سرشماری و عدم توانایی در ارزیابی ویژگی‌های همسران یا تأثیرات فرهنگی بر طلاق است.

اگرچه این مطالعه با تحقیقات قبلی که نقش‌های پزشکی پرتنش را به فشار روابط مرتبط می‌دانند هم‌راستا است، اما نیاز به مداخلات هدفمند برای کاهش فرسودگی و حمایت از تعادل کار-زندگی در جراحی را برجسته می‌کند. تحقیقات آینده باید استرس‌های ویژه تخصص‌ها و تأثیرات طولانی‌مدت اصلاحات محیط کار را بر رفاه شخصی جراحان بررسی کنند.

Ann Surg
Volume 281, Number 1, January 2025

DOI: 10.1097/SLA.0000000000006531

Wolters Kluwer Health, Inc

"Divorce Among Surgeons and Other Physicians in the US"

"Divorce Among Surgeons and Other Physicians in the US"

This study investigates divorce prevalence among U.S. surgeons compared to nonsurgeon physicians and the general population using 2017–2021 American Community Survey data. In a cross-sectional analysis of 3,171 surgeons, 51,660 nonsurgeon physicians, and 12.2 million adults, surgeons exhibited a 22% higher adjusted odds of divorce than nonsurgeon physicians (21.8% vs. 18.7%) despite both groups divorcing less frequently than the general population (26.8%). Subgroup analyses revealed the disparity was significant for male surgeons (22.6% vs. 18.9%) and White (22.4% vs. 19.1%) and Asian (12.0% vs. 8.1%) surgeons, but not for female or Black/other race surgeons. While controlling for age, income, work hours, and family factors, the residual difference suggests unique stressors in surgical careers—such as burnout, unpredictable hours, and work-life imbalance—contribute to marital instability. Notably, surgeons worked longer hours (51 vs. 45.6 hours/week) and had higher incomes, yet these factors alone did not explain the elevated divorce risk.

The findings underscore systemic challenges in surgical professions that may strain marital relationships, even as physicians overall divorce less than the general public.

Limitations include reliance on self-reported Census data and inability to assess spousal characteristics or cultural influences on divorce. 

While the study aligns with prior research linking high-stress medical roles to relationship strain, it highlights the need for targeted interventions to mitigate burnout and support work-life balance in surgery. Future research should explore specialty-specific stressors and longitudinal impacts of workplace reforms on surgeons’ personal well-being.

Ann Surg
Volume 281, Number 1, January 2025

DOI: 10.1097/SLA.0000000000006531

Wolters Kluwer Health, Inc

آینده مراقبت‌های بهداشتی (2024-2027)

آینده مراقبت‌های بهداشتی (2024-2027)  

رضا لنکرانی، دکترای پزشکی، جراح  

۲۸ مارس ۲۰۲۵  

---

 خلاصه‌ای از روندهای کلیدی در آینده مراقبت‌های بهداشتی در سال ۲۰۲۵

بر اساس ۸ منبع مرتبط زمینه‌ای، روندهای زیر به شکل‌دهی به آینده مراقبت‌های بهداشتی کمک می‌کنند:

---

 ۱. تحول دیجیتال مبتنی بر هوش مصنوعی (AI)  

سامانه‌های بهداشتی در سراسر جهان به طور فزاینده‌ای از هوش مصنوعی برای خودکارسازی وظایف اداری (مانند ارجاع بیماران و برنامه‌ریزی نوبت) و افزایش کارایی بالینی (مانند تحلیل تصاویر پزشکی) استفاده می‌کنند. هوش مصنوعی "تولیدی" (Generative AI) پیش‌بینی می‌شود که ۱۳ تا ۲۱ درصد از بار کاری پرستاران و پزشکان را کاهش دهد و زمان بیشتری برای مراقبت از بیمار اختصاص دهد. با این حال، چالش‌هایی مانند سوگیری داده‌ها، نظارت‌های قانونی و ریسک‌های امنیت سایبری (با هزینه حدود ۱ میلیون دلار در هر نقض امنیتی) همچنان وجود دارند.

---

 ۲. پزشکی شخصی‌سازی‌شده و دقیق  

پیشرفت‌های در حوزه ژنومیکس و فارماکوژنومیکس، امکان درمان‌های سفارشی بر اساس پروفایل‌های ژنتیکی را فراهم کرده‌اند. به عنوان مثال، پروژه سلامت ژنومیک Bupa خطرات بیش از ۶۰ بیماری را شناسایی می‌کند، در حالی که فارماکوژنومیکس دوز داروها را تنظیم می‌کند تا عوارض جانبی کاهش یابد.

---

 ۳. مدل‌های مراقبتی هیبریدی ("فیزیکال-دیجیتال")  

مراقبت‌های بهداشتی در حال ترکیب ابزارهای دیجیتال با مراقبت حضوری هستند. نمونه‌هایی شامل:  

- تله‌مدیسن: مشاوره‌های دورکاری  

- دستگاه‌های قابل پوشیدن: مانند ساعت‌های هوشمند Apple برای مانیتورینگ قلب  

- سیستم‌های تریاژ مبتنی بر هوش مصنوعی: همراه با پیگیری انسانی  

- پلتفرم‌های سلامت روان مجازی: شامل درمان‌های واقعیت مجازی (VR) و چت‌بات‌ها که دسترسی را بهبود می‌بخشند. ۸۹٪ از سالمندان از مراقبت‌های مجازی رضایت دارند.

---

 ۴. چالش‌های نیروی کار و عملیاتی  

کمبود نیروی کار و خستگی شغلی در سطح جهانی ادامه دارد و با بارهای اداری تشدید شده است (پزشکان ۷۰ تا ۸۵٪ از زمان خود را صرف کارهای کاغذی می‌کنند). راهکارها شامل:  

- خودکارسازی وظایف کم‌ارزش: مانند استفاده از هوش مصنوعی برای ورود داده‌ها  

- برنامه‌های آموزش مجدد: برای پر کردن شکاف‌های مهارتی فناوری  

- حمایت از سلامت روان پزشکان

---

 ۵. مقرون‌به‌صرفه‌بودن و مراقبت‌های متمرکز بر مصرف‌کننده  

هزینه‌های رو به افزایش (مانند افزایش ۸٪ در هزینه‌های بهداشتی کارفرمایان در ایالات متحده) تقاضا برای قیمت‌گذاری شفاف و مراقبت‌های مبتنی بر ارزش را افزایش داده است. راهکارها شامل:  

- گسترش مراقبت‌های مجازی و خانگی: برای کاهش هزینه‌ها  

- سفارشی‌سازی خدمات برای جمعیت‌های کم‌خدمت‌رسیده: مانند سلامت زنان و بیماری‌های مزمن  

- بهبود درگاه‌های دیجیتال: برای تجربه بیمار بدون وقفه

---

 ۶. پایداری و سلامت جامع  

روند تأکید بر کیفیت زندگی (Healthspan) به جای طول عمر از طریق طراحی شهری (مانند فضاهای سبز) و شیوه‌های دوستدار محیط زیست (مانند تغذیه گیاهی) افزایش یافته است. رویکردهای ادغامی که درمان‌های سنتی و جایگزین را ترکیب می‌کنند (مانند طب سوزنی و یوگا) نیز محبوبیت پیدا کرده‌اند.

---

 ۷. تغییرات قانونی و سیاست‌گذاری  

در ایالات متحده، عدم قطعیت‌هایی از اصلاحات احتمالی Medicare/Medicaid، بررسی قیمت داروها و مقررات هوش مصنوعی وجود دارد. به عنوان مثال، حاشیه سود Medicare Advantage تا سال ۲۰۲۸ ممکن است بهبود یابد، در حالی که ثبت‌نام در Medicaid کاهش می‌یابد. در سطح جهانی، قانون هوش مصنوعی اتحادیه اروپا و به‌روزرسانی‌های FDA تلاش می‌کنند تا تعادلی بین نوآوری و ایمنی بیمار ایجاد کنند.

--- 

دکتر رضا لنکرانی، جراح

Future of Healthcare (2024-2027)

Future of Healthcare (2024-2027)  

Reza Lankarani, M.D., SurgGen  

March 28, 2025  

---

 1. AI-Driven Digital Transformation  

Healthcare systems worldwide are accelerating the adoption of artificial intelligence (AI) to streamline operations and enhance clinical outcomes. Key applications include:  

- Administrative Automation: AI automates tasks such as patient referrals, appointment scheduling, and data entry, reducing administrative burdens.  

- Clinical Efficiency: Generative AI ("agentic AI") analyzes medical imaging and other diagnostic data, improving accuracy and speed.  

- Workload Reduction: AI is projected to reduce manual workloads for nurses and clinicians by 13-21%, allowing more time for direct patient care.  

Challenges:  

- Data bias in AI models can lead to inequitable outcomes.  

- Regulatory oversight is critical to ensure ethical AI use.  

- Cybersecurity risks remain a concern, with breaches costing approximately $11 million per incident.  

---

 2. Personalized and Precision Medicine  

Advances in genomics and pharmacogenomics are revolutionizing healthcare by enabling tailored treatments based on individual genetic profiles. Examples include:  

- Genomic Health Pilots: Programs like Bupa’s genomic health initiative identify risks for over 60 conditions, empowering proactive health management.  

- Pharmacogenomics: This field guides drug dosages to minimize adverse reactions and optimize therapeutic outcomes.  

Personalized medicine not only improves treatment efficacy but also reduces trial-and-error approaches in prescribing medications.  

---

 3. Hybrid Care Models ("Phygital" Solutions)  

The integration of digital tools with traditional in-person care is reshaping patient experiences. Key innovations include:  

- Telehealth: Remote consultations expand access to care, particularly in underserved areas.  

- Wearable Devices: Tools like Apple Watches monitor vital signs (e.g., heart rate) in real-time, promoting preventive care.  

- AI Triage Systems: These systems assess symptoms and prioritize cases, followed by human clinician follow-ups.  

- Virtual Mental Health Platforms: VR therapy and chatbots improve accessibility, with 89% of seniors reporting satisfaction with virtual mental health services.  

Hybrid models enhance convenience, accessibility, and continuity of care.  

---

 4. Workforce and Operational Challenges  

The healthcare workforce faces persistent challenges, including staff shortages and burnout. Contributing factors include:  

- Administrative Burdens: Doctors spend 70-85% of their time on paperwork, detracting from patient care.  

- Burnout Epidemic: High stress levels and long hours exacerbate clinician fatigue.  

Strategies to Address Challenges:  

- Automation: AI tools handle low-value tasks like data entry, freeing clinicians for higher-value activities.  

- Reskilling Programs: Training initiatives bridge tech talent gaps and prepare workers for emerging roles.  

- Mental Health Support: Prioritizing clinician well-being through counseling and wellness programs.  

---

 5. Affordability and Consumer-Centric Care  

Rising healthcare costs are driving demand for affordability and transparency. Key trends include:  

- Cost Drivers: U.S. employer healthcare spending increased by 8%, highlighting the need for cost-effective solutions.  

- Value-Based Care: Shifting focus from volume to value ensures better outcomes at lower costs.  

- Expanded Virtual and Home-Based Care: These models reduce overhead costs and improve convenience.  

- Underserved Populations: Tailored services address specific needs, such as women’s health and chronic condition management.  

- Digital Front Doors: Seamless patient experiences via online portals and mobile apps enhance engagement.  

---

 6. Sustainability and Holistic Health  

Holistic health emphasizes quality of life ("healthspan") over mere longevity. Trends include:  

- Urban Design: Incorporating green spaces and walkable neighborhoods promotes physical activity and mental well-being.  

- Eco-Conscious Practices: Plant-based nutrition and sustainable healthcare facilities reduce environmental impact.  

- Integrative Therapies: Combining conventional and alternative treatments (e.g., acupuncture, yoga) supports comprehensive wellness.  

Sustainability efforts align healthcare with broader societal goals, fostering healthier communities.  

---

 7. Regulatory and Policy Shifts  

Regulatory frameworks are evolving to balance innovation with safety. Key developments include:  

- U.S. Reforms: Potential changes to Medicare/Medicaid funding and drug pricing policies create uncertainty.  

  - Medicare Advantage margins may rebound by 2028, while Medicaid enrollment declines.  

- Global Initiatives:  

  - The EU’s AI Act aims to regulate AI applications in healthcare.  

  - FDA updates ensure new technologies meet rigorous safety standards.  

Policy shifts will shape how healthcare systems adopt and integrate emerging technologies.  

---

 Conclusion  

The future of healthcare (2024-2027) is defined by transformative trends such as AI-driven innovation, personalized medicine, hybrid care models, and sustainability efforts. While challenges like workforce shortages, affordability, and regulatory uncertainties persist, strategic investments in technology, workforce development, and patient-centric solutions hold the promise of a more equitable and efficient healthcare system.  

Reza Lankarani, M.D.

"بررسی داروی اوزمپیک (سماگلوتاید) ؛ شامل مقایسه: اوزمپیک در برابر ورزش/رژیم غذایی و جراحی چاقی توسط دکتر رضا لنکرانی "

مقاله به مقایسه ساختاریافتهای اوزمپیک (سماگلوتاید)، تغییرات سبک زندگی و جراحی چاقی برای مدیریت وزن و دیابت نوع ۲ (T2DM) میپردازد. این تحلیل بر شواهد بالینی استوار است و از آزمونهایی مانند کارآزمایی STEP 1 و مطالعات JAMA برای تأیید اثربخشی استفاده میکند. اوزمپیک بعنوان گزینهای با اثربخشی متوسط (کاهش ۱۰–۱۵٪ وزن) معرفی شده که مزایایی در کنترل قندخون دارد، اما معایبی مانند هزینه بالا، عوارض گوارشی و وابستگی به مصرف طولانی مدت را نیز به همراه دارد. مداخلات سبک زندگی بعنوان راهکارهای پایدار اما نیازمند انضباط معرفی میشوند، در حالی که جراحی چاقی مؤثرترین گزینه برای چاقی شدید (کاهش ۲۵–۳۵٪ وزن) شناخته شده، اما با ریسکهای جراحی و غیرقابل برگشت بودن همراه است. اشاره به دسترسی به فهرست داروها، قیمتگذاری و ملاحظات بیمه ای، محتوای مقاله را برای بیماران و پزشکان کاربردی تر کرده است. با این حال، تکرار جداول مقایسهای در صفحات مختلف و قالب پردازی ناهمگون، خوانایی را کاهش داده است.  

محدودیتهای مقاله شامل جزئیات ناقص فارماکوکینتیکی (مثلاً اشاره به نیمه عمر دارو بدون توضیح مفهومی) و استفاده از داده های حیوانی (موش) برای ریسک تومورهای تیروئیدی بدون روشنکردن کاربردپذیری در انسان است. اگرچه تخصص جراحی نویسنده اعتبار تحلیل جراحی چاقی را افزایش میدهد، جزئیات فارماکولوژیک کمتر پرداخته شده اند. بحث درباره نقش دوگانه اوزمپیک در درمان دیابت نوع ۲ و چاقی (از طریق وگووی) کامل بوده و هشدارهای مربوط به سرطان تیروئید و بارداری به درستی مورد تأکید قرار گرفته اند. سوگیری احتمالی به سمت راهکارهای جراحی با جداول تعادلی مزایا و معایب کاهش یافته است. در نسخه های آینده، سازماندهی بهتر محتوا، گسترش دادههای نتایج بلندمدت و تحلیل عمیقتر مکانیسم های دارویی میتواند تأثیر علمی مقاله را افزایش دهد. در کل، این بررسی بعنوان مقدمه ای عملی برای پزشکانی که گزینه های درمانی را وزن میکنند، مفید است، اما بهبود ساختار و عمق محتوا میتواند ارزش آن را ارتقا دهد.

تأثیرات داروی اوزمپیک (سماگلوتاید) در کنترل قندخون و کاهش وزن تا حدی شبیه به جراحی چاقی است، اما با محدودیت هایی همراه است. بر اساس منابع:

1. مکانیسم عمل مشابه جراحی:  

   اوزمپیک با تقلید از هورمون GLP-1، سرعت تخلیه معده را کاهش داده و احساس سیری را افزایش می‌دهد. این مکانیسم مشابه تأثیر جراحی‌های چاقی (مانند سلینگ معده یا بایپس معدی) است که نیز با کند کردن هاضمه و تغییر سیگنال‌های هورمونی عمل می‌کنند.

2. کاهش وزن:  

   - اوزمپیک موجب کاهش ۱۰–۱۵٪ وزن می‌شود، در حالی که جراحی چاقی می‌تواند تا ۲۵–۳۵٪ کاهش وزن ایجاد کند. بنابراین، اثربخشی جراحی در کاهش وزن شدیدتر است.  

   - اوزمپیک بعنوان یک روش غیرتهاجمی، برای افرادی که نمی‌توانند تحت جراحی قرار گیرند یا ترجیح می‌دهند از روش‌های غیرجراحی استفاده کنند، گزینه مناسبی است.

3. کنترل دیابت:  

   - اوزمپیک همچنین در بهبود کنترل قندخون در افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ مؤثر است و میزان پروتئین ادرار (نشانگر آسیب کلیه) را تا ۵۲٪ کاهش داده است.  

   - جراحی چاقی نیز ممکن است بهبودی طولانی مدت در دیابت ایجاد کند، اما نیاز به مداخله جراحی و ریسک عوارض مرتبط با آن وجود دارد.

4. عوارض و محدودیت‌ها:  

   - اوزمپیک ممکن است عوارضی مانند تهوع، استفراغ یا خطر تومور تیروئید داشته باشد، در حالی که جراحی چاقی با ریسک‌های جدی مانند عفونت، نقص تغذیه ای یا مشکلات روانی همراه است.

نتیجه گیری:  

اوزمپیک مکملی مؤثر برای کنترل قندخون و کاهش وزن است که برخی از مکانیسم‌های جراحی چاقی را تقلید میکند، اما نمیتواند جایگزین اثربخشی بالای جراحی در موارد شدید چاقی باشد. انتخاب بین این دو باید بر اساس شرایط فردی، شدت چاقی، ریسکهای سلامتی و ترجیحات بیمار صورت گیرد.

دکتر رضا لنکرانی-جراح عمومی 

Dr. Reza Lankarani