مرور سیستماتیک عوامل رادیولوژیک پیشعمل مرتبط با ایجاد سندرم رزکسیون قدامی تحتانی (LARS)

"مرور سیستماتیک عوامل رادیولوژیک پیشعمل مرتبط با ایجاد سندرم رزکسیون قدامی تحتانی (LARS)"  

دکتر رضا لنکرانی-جراح  

این مرور سیستماتیک توسط گراوانته و همکاران، عوامل رادیولوژیک پیشعمل مرتبط با سندرم رزکسیون قدامی تحتانی (LARS) پس از جراحی رکتوم را بررسی میکند. نویسندگان سه مطالعه گذشتهنگر را شناسایی کردند که از MRI پیشعمل در بیماران مبتلا به سرطان رکتوم استفاده کرده و ویژگیهای آناتومیک را با بروز LARS پس از عمل مرتبط دانستهاند. پیشبینیکنندههای کلیدی شامل کاهش حجم عضلات پوبوکوکسیژئال + ایلیوکوکسیژئوس (نسبت شانس ۱۴.۷، p=0.02)، کاهش ضخامت مفصل آنورکتال (نسبت شانس ۰.۶۵۳، p=0.001) و حجم کوچکتر مزانتر یا لگن (رگرسیون کاکس با p=0.0017 و 0.0001) بودند. این یافتهها نشان میدهند که ساختار عضلات کف لگن و ابعاد آناتومیک ممکن است با اختلال در مکانیسم دفع، افراد را مستعد LARS کنند. با این حال، تمام مطالعات گذشتهنگر، صرفاً مبتنی بر MRI و فاقد گروه کنترل غیرجراحی بودند که استنباط علّی را محدود میکند. این مرور بر نوآوری ارتباط تصویربرداری پیشعمل با خطر LARS تأکید دارد، اما ناهمگونی قابل توجه در متغیرها و روشهای آماری بین مطالعات، امکان فراتحلیل را از بین برده است.  

نقاط قوت و محدودیتها  

قوت این مرور، پایبندی دقیق به دستورالعملهای PRISMA و تمرکز بر پیشبینیکنندههای آناتومیک است که فرضیه تأثیر ناهنجاریهای پیشین کف لگن بر اختلال عملکرد پس از عمل را تقویت میکند. با این حال، حذف ارزیابیهای عملکردی (مانند مانومتری) و سایر روشهای تصویربرداری (مانند سونوگرافی یا دفکوگرافی) جامعیت نتایج را کاهش داده است. نمونههای کوچک و طراحی گذشتهنگر نیز نگرانیهایی درباره سوگیری انتخاب ایجاد میکند، در حالی که عدم محاسبه توان آماری اعتبار نتایج را تضعیف میکند. پژوهشهای آینده باید بر مطالعات آیندهنگر با ادغام تصویربرداری چندوجهی و تستهای عملکردی متمرکز شوند تا این پیشبینیکنندهها را تأیید و راهبردهای پیشتوانبخشی را بررسی کنند. رفع این کاستیها میتواند طبقهبندی خطر و برنامهریزی جراحی شخصیسازیشده را بهبود بخشد و کیفیت زندگی بیماران پس از عمل را ارتقا دهد.  

نتیجه گیری  

این مرور، پیشگام بررسی پیشبینیکنندههای رادیولوژیک پیشعمل برای LARS است، اما با شواهد کمّی و کیفیت پایین محدود شده است. اگرچه نشانگرهای آناتومیک مبتنی بر MRI (مانند حجم عضلات کف لگن) امیدوارکنندهاند، پژوهشهای آینده باید بر ارزیابی نقصهای عملکردی، استانداردسازی پروتکلهای تصویربرداری و طراحی آیندهنگر تمرکز کنند. یافتهها بر ضرورت رویکردهای چندرشتهای در ارزیابی خطر پیشعمل و مداخلات بیمارمحور تأکید دارند.  

دکتر رضا لنکرانی-جراح 

انتشار آنلاین: ۵ آوریل ۲۰۲۵  

لینک مقاله: https://lnkd.in/g2BNhr6j  

مجله Updates in Surgery، انتشارات Springer  

"A systematic review of preoperative radiological factors associated with the development of low anterior resection syndrome"

"A systematic review of preoperative radiological factors associated with the development of low anterior resection syndrome (LARS)" 

by Reza Lankarani M.D 

This systematic review by Gravante et al. examines preoperative radiological factors linked to low anterior resection syndrome (LARS) following rectal surgery. The authors identified three retrospective studies utilizing preoperative MRI in rectal cancer patients, allj of which correlated anatomical features with postoperative LARS. Key predictors included reduced pubococcygeal + iliococcygeus muscle volume (OR 14.7,p = 0.02), thinner anorectal joint thickness (OR 0.653, P = 0.001), and smaller mesorectal/pelvic volumes (Cox regression p= 0.0017 and 0.0001). These findings suggest that pelvic floor musculature and structural dimensions may predispose patients to LARS, potentially due to compromised defecatory mechanics. However, all studies were retrospective, relied solely on MRI, and lacked non-surgical controls, limiting causal inference. The review underscores the novelty of lnking preoperative imaging to LARS risk but highlights significant heterogeneity in variables and statistical methods across studies, precluding meta-analysis. 

---

The review's strength lies in its rigorous adherence to PRISMA guidelines and emphasis on anatomical predictors, advancing the hypothesis that preexisting pelvic floor abnormalities exacerbate postoperative dysfunction. However, the exclusion of functional assessments (e.g., manometry) and other imaging modalities (ultrasound, defecography) limits comprehensiveness. The small sample sizes and retrospective designs raise concerns about selection bias, while the absence of power calculations weakens validity. Future research should prioritize prospective trials integrating multimodal imaging and functional tests to validate these predictors and explore prehabilitation strategies. Addressing these gaps could refine risk stratification and inform personalized surgical planning, ultimately improving postoperative quality of life 

for LAR patients. 

---

Conclusion 

This review pioneers the exploration of preoperative radiological predictors for LARS but i constrained by sparse, lower quality evidence. While MRI- derived anatomical markers (e.g. pelvic floor muscle volumne) show promise, future research must address functional deficits, standardize imaging protocols, and adopt prospective designs. The findings underscore the need for multidisciplinary approaches to preoperative risk assessment and patient-centered interventions. 

Dr. Reza Lankarani - Surgeon

Published online: 05 April 2025 

https://lnkd.in/g2BNhr6j 

Updates in Surgery, Springer