پروسیجر واژیلانژلو®: تکنیک بازسازی واژن "The Vagilangelo® Procedure"

 پروسیجر واژیلانژلو®: تکنیک بازسازی واژن

نگارنده: دکتر رضا لنکرانی-جراح 

روش Vagilangelo® یک تکنیک جوان‌سازی واژن کم‌تهاجمی است که توسط دکتر امیر مرعشی توسعه یافته و هدف آن افزایش رضایت جنسی

 است.  

- شواهد علمی محدود است و نیاز به پژوهش‌های بیشتری برای تأیید کارایی و ایمنی دارد.  

- ممکن است اثر تنگ‌کنندگی کمتری نسبت به واژینوپلاستی سنتی داشته باشد و مزایای PRP هنوز به‌طور کامل اثبات نشده است.  

- احتیاط توصیه می‌شود تا شواهد بالینی بیشتری ارائه شود، به‌ویژه برای رضایت آگاهانه بیماران.  

 توضیحات کلی  

روش Vagilangelo® با استفاده از بخیه‌های داخلی و تزریق PRP (پلاسمای غنی از پلاکت) زاویه طبیعی واژن را بازمی‌گرداند و به بازسازی بافت کمک می‌کند. این روش در 30 دقیقه تحت بی‌حسی موضعی انجام می‌شود و دوره بهبودی 2-3 هفته دارد. بااین‌حال، عدم وجود آزمایشات بالینی و مطالعات پیگیری طولانی‌مدت، ارزیابی دقیق آن را دشوار می‌کند.  

 مقایسه با روش‌های دیگر  

در مقایسه با دستگاه‌های مبتنی بر انرژی مانند لیزر یا رادیوفرکانسی، روش Vagilangelo® کمتر مورد پژوهش قرار گرفته است. مقاله علمی (مثلاً در The Journal of Sexual Medicine(https://doi.org/10.1093/jsxmed/qdad060.001)) بر نیاز به داده‌های استاندارد و بلندمدت تأکید دارد، که این روش هنوز آن را برآورده نمی‌کند.  

 ملاحظات اخلاقی  

به دلیل نبود شواهد قوی، نگرانی‌هایی درباره رضایت آگاهانه و وعده‌های بیش‌ازحد وجود دارد. این موضوع، به‌ویژه در جراحی زیبایی زنان، بحث‌برانگیز است و نیاز به مقررات بیشتر دارد.  

 گزارش تفصیلی

روش Vagilangelo® یک تکنیک نوظهور در حوزه جوان‌سازی واژن است که به‌عنوان یک روش کم‌تهاجمی معرفی شده و هدف آن بهبود رضایت جنسی و بازگرداندن عملکرد طبیعی واژن است. این گزارش جزئیات مربوط به این روش، نقاط ضعف، مقایسه با مقالات علمی، و ملاحظات اخلاقی را بررسی می‌کند.  

 زمینه و تعریف  

روش Vagilangelo® توسط دکتر امیر مرعشی توسعه یافته و در وب‌سایت Vagilangelo(https://www.vagilangelo.com) توضیح داده شده است. این روش با استفاده از بخیه‌های داخلی و تزریق PRP (پی آر پی) زاویه طبیعی واژن را بازمی‌گرداند و به بازسازی بافت کمک می‌کند. انجام آن در 30 دقیقه تحت بی‌حسی موضعی ممکن است و دوره بهبودی 2-3 هفته گزارش شده است. این روش به‌عنوان جایگزینی برای واژینوپلاستی سنتی معرفی می‌شود.  

 نقاط ضعف  

روش Vagilangelo® با چالش‌های زیر مواجه است:  

- کمبود شواهد بررسی‌شده توسط همتایان: عدم وجود آزمایشات بالینی یا مطالعات پیگیری طولانی‌مدت، ارزیابی عینی کارایی، ایمنی و دوام نتایج را محدود می‌کند.  

- اثر تنگ‌کنندگی محدود: وب‌سایت Vagilangelo(https://www.vagilangelo.com) اشاره دارد که این روش به همان اندازه واژینوپلاستی سنتی واژن را تنگ نمی‌کند، که ممکن است بیماران را که به دنبال اصلاح ساختاری قابل‌توجه هستند، ناامید کند.  

- مزایای PRP اثبات‌نشده: در حالی که PRP در پزشکی بازساختی امیدوارکننده است، کارایی آن در افزایش حساسیت و بازسازی واژن فاقد شواهد قوی خاص برای این کاربرد است.  

- احتمال اغراق: نرخ‌های رضایت بالا در وب‌سایت، حکایتی هستند و خطر وعده‌های بیش‌ازحد بدون پشتوانه علمی را به همراه دارند.  

 مقایسه با مقالات علمی  

مقالات اخیر، مانند مقاله‌ای در The Journal of Sexual Medicine(https://doi.org/10.1093/jsxmed/qdad060.001) (2023)، تکنیک‌های جوان‌سازی واژن کم‌تهاجمی را بررسی کرده و بر نیاز به معیارهای پیامد استاندارد و داده‌های بلندمدت تأکید دارد، که روش Vagilangelo® هنوز آن را برآورده نمی‌کند. در مقابل، دستگاه‌های مبتنی بر انرژی مانند لیزر و رادیوفرکانسی (مطالعات Krychman et al.، 2021) شواهد اولیه‌ای ارائه داده‌اند، هرچند نیاز به پژوهش‌های بزرگ‌تر دارند. یک مرور در سال 2017 در PMC(https://pmc.ncbi.nlm.nih.gov/articles/PMC5560421/) جنجال‌های پیرامون این روش‌ها را برجسته کرده و نشان می‌دهد که روش‌های جراحی مانند واژینوپلاستی تثبیت‌شده‌تر هستند، در حالی که روش‌های غیرجراحی نیاز به پژوهش بیشتری دارند.  

 ملاحظات اخلاقی و بالینی  

به‌عنوان یک جراح و پژوهشگر، رضا لنکرنی معتقد است که ادعاهای روش Vagilangelo® باید با توجه به عدم وجود شواهد علمی قوی تعدیل شود. وب‌سایت این روش به شهادت‌های حکایتی تکیه دارد، که نگرانی‌هایی درباره رضایت آگاهانه ایجاد می‌کند. در حالی که PRP در پزشکی بازساختی استفاده می‌شود، مزایای خاص آن در جوان‌سازی واژن کمتر مورد مطالعه قرار گرفته است. این موضوع، به‌ویژه در زمینه جراحی زیبایی زنان که بحث‌برانگیز است، نیاز به مقررات بیشتر دارد.  

 نتیجه‌گیری  

روش Vagilangelo® پتانسیل دارد، اما نیاز به پژوهش دقیق برای تأیید کارایی و ایمنی دارد. ضعف‌های اصلی شامل عدم شواهد بالینی و اثر تنگ‌کنندگی محدود است. آزمایشات بالینی مقایسه‌ای با روش‌های تثبیت‌شده توصیه می‌شود. پزشکان باید با احتیاط عمل کنند و بیماران را از محدودیت‌های علمی آگاه کنند.  

  Reza Lankarani M.D